Sübhanallah Zikri Okunuşu ve Anlamı

En kıymetli ve faziletli tesbih, zikir olan Sübhanallah zikri, namazda ve sair vakitlerde söylenen Sübhanallah ne demektir? Anlamı ve fazileti nedir? Ne zaman, hangi vakitlerde ve nerede söylenir?

Sübhanallah

Cenabı Hakkın mahlukatı ve eserleri karşısında duyulan hayret ve şaşmayı ifade etmek için söylenir. Anlamı: Cenab-ı Hakkın zatında, sıfatında ve ef’alinde bütün kusurlardan ve noksanlıklardan uzak olduğunu ifade eder.

Sübhanallah Anlamı

Kelime-i kudsiyesi ise, Cenâb-ı Hakkı şerikten, kusurdan, noksaniyetten, zulümden, aczden, merhametsizlikten, ihtiyaçtan ve aldatmaktan ve kemal ve cemal ve celâline muhalif olan bütün kusurattan takdis ve tenzih etmek mânâsıyla, saadet-i ebediyeyi ve celâl ve cemâl ve kemâl-i saltanatının haşmetine medar olan dâr-ı âhireti ve ondaki Cenneti ihtar edip delâlet ve işaret eder.
(Asa-yı Musa | Birinci Kısım | 47-48)

“SübhanAllah” Türkçe ve Arapça Yazılışı

Arapça: سبحان الله

“SübhanAllah” Anlamı: Allah noksan sıfatlardan uzaktır.

“Elhamdülillah” Anlamı: Hamd Allah’adır.

“Allah-ü Ekber” Anlamı: Allah en büyüktür.

Namazdan Sonra Çekilen 33 Adet Tesbih

Sübhanallah: Allah noksanlardan uzaktır, kemal sıfatlarla muttasıf (sıfatlanmış) tır.

Elhamdülillah: Hamd Allah’adır.

Allahü ekber: Allah en büyüktür.

İ’lem eyyühe’l-aziz! Sübhanallah velhamdü lillâh cümleleri Cenâb-ı Hakkı celâlve cemâl sıfatlarıyla zımnen tavsif ediyorlar.

Celâl sıfatını tazammun eden Sübhanallah, abdin ve mahlûkun Allah’tan baid olduklarına nâzırdır. Cemâl sıfatını içine alan Elhamdü lillâh, Cenâb-ı Hakkın rahmetiyle abde ve mahlûkata karib olduğuna işarettir. Meselâ, biri kurb, diğeri bu’d olmak üzere, bize nâzır, şemsin iki ciheti vardır. Kurb cihetiyle, hararet veziyayı veriyor. Bu’d cihetiyle, insanların mazarratlarından tâhir ve sâfi kalıyor. Bu itibarla insan şemse karşı yalnız kabil olabilir, fâil ve müessir olamaz.

Risale-i Nur – Mesnevî-i Nuriye/Habbe

İ’lem eyyühe‘l–aziz!

“Sübhanallah“, “Elhamdü lillah“, “Allahu ekber“ bu üç mukaddes cümlenin faidelerini ve mahall-i istimallerini dinle:

1. Kalbinde hayat bulunan bir insan, kâinata, âleme bakarken, idrâkinden âciz, bilhassa şu boşlukta yapılan İlâhî manevraları görmekle hayretler içinde kalır. İşte bu gibi hayret ve dehşet-engiz vaziyetleri, ancak “Sübhanallah” cümlesinden nebean eden mâ-i zülâli içmekle o hayret ateşi söner.

2. Aynı o insan, gördüğü leziz nimetlerden duyduğu zevkleri izhar etmekle, hamd ünvanı altında in’âmı nimette ve Mün’imi in’amda görmekle idame-i nimet ve tezyid-i lezzet talebinde bulunarak, “Elhamdü lillâh” cümlesiyle nîmetler definesini bulan adam gibi nefes alıyor.

3. Aynı o insan, mahlûkat-ı acibe ve harekât-ı garîbeden aklının tartamadığı ve zihninin içine alamadığı şeyleri gördüğü zaman, “Allahü ekber” demekle rahat bulur. Yani, Hâlıkı daha azîm ve daha büyüktür. Onların halk ve tedbirleri kendisine ağır değildir.